İpleri geriliyor çadırların

Tezgahlar hazır.

“Yeni Hayat” neonlarının göz kırpan ışığında,

Urbası sökük olmayanlar kızacaklar durgun piyasaya.

 

Mahşeri yalnızlıklar…

 

Sevdiğim,

Beklenmedik çılgınlıklar yapabilirim !

Fosilleşmiş bir gelincik tarlasını ateşe verebilirim.

Bize gıpta eder yargıçlarımız.

 

Tam yakalandığım an, yakarım ellerini

Dağlarım uzaklara savrulan avuçları.

 

Hiçbirşeyden habersiz yaratık,

Hiçbirşeyi  yutma gevişlerinde.

Hiçbirşey, ucundan yılışarak el veriyor hiçbirşeye.

 

Belki uyanır,

Belki de  uyur sular………

 

Tüm vişne dallarınla sarıl bana

– Sıkı tut –

Yaz gelsin.

Yine o çürük kokularını duyalım derelerden

Pembe / şeffaf düşler kuralım.

 

Yağlı hışırtılarına sarılıp sessizliğin

Sevişelim.

 

Öyle bir kainat doğur ki…