Ve yalnızca bir yürek,
Bir beyin kesilmişcesine…
Herkeste bir sevda…
Bir düşünce…
"Keşke"lere karışıyor
Yavaşça… Suskun… Ürkek…
Sevdalı milyon yürek…
Ayrılığın rüzgarı,
Öteköy'e taşıyor
İnsanları çözerek………..

Uzaklardan tanıdık bir şarkı duyuluyordu…
Ve sanki kurgusu yavaşça dönen bir müzik kutusu çalıyordu…
Ve ilk kez aynasında kendini gördü…..
Kendisi… Müzikli kutu… Ve ötesi…
Asırlar önce bir savaşın yangınlarına bıraktığı
Kendi dünyasıydı burası……
Heryer ne kadar da sessiz…
Şaşılası…
Sanki herşey donmuş uyuyordu…
Ve kapağı açık unutulmuş müzik kutusunda
Bir şarkı çalıyordu…

"Herşey donsun kaskatı…
Yalnızca sürsün bu şarkı…"

Ayna Şeffaflaştı…
Pencere gibi…
Ve kutuda asırlardır dönmekten yorulan balerin
Usulca toprağa indi….

Gülümsedi… Gülümsedi…
Her gülüşten bir tomurcuk
Her tomurcuktan bir çocuk çıkıyordu…
Kızlar… Erkekler… Çocuklar…
Çocuklar doğuyorlar…
Ağlıyorlar… Gülüyorlar…

Sonraki