Birkaç saman parçası döküldü kenarlardan…
Kırılacak bir eşyayı birşeyden korur gibi, saman doluydu sandık…

Dondu şaşkınlığından…
Yakıcı bir rüzgarla
Karışırken zamanlar…
Yıldız yıldız göklere dağıldı.
Tüm samanlar……….

Bir ışıltı belirdi sandığı derininde…
Yeşil-kırmızı- sarı ve mor…
Belirtisiz bir ateşle alevlenmiş kor…….
Uzandı elleri dokunmaya ürkekçe…
Yanmadı parmakları… Avuçladı sevinçle…

Bakakaldı boşlukta uzaklaşan sandığa…
Kalakaldı avucunda yanıp-sönen aynayla…

Dehşet kırıntısıyla seyretti kendisini…
"Her şey benmişim" dedi…
Tutmadı gülmesini…

Koparıp attı başından sorular kıskacını…
Giydi sonsuz huzurla…
Sonsuzluğun tacını…
Ve gülüşü coşkulu çığlıklara karıştı…

"Benmişim!…… Benmişim!…..
Benmişim!….
Her şey benmişim!…..
Bir küçük aynada
Kendimi görmek için….
Durak durak..
Toprak toprak beklemişim…
Şarkılarda… Oyunlarda… Düşlerde
Yücelmişim…

Sonraki