Pencere…Köprü…Ve ötesi…

Sonra sessizlik…
Ve yağmur başladı…
Yağdı…
Yavaşladı….

Ağlıyordu…
İyi insanları düşündü…
Evini, Tavanarasını
Görüntüler… Dedi…
Ya değilse?
Gözleri taştı…

Bıraktığı dünyadan düşlerin ötesine geçtiği köprü biterken dindi yağmurları… Bir gökkuşağı uzandı kanatlarından uzaklara…
"Belki çağlar ötesinde dünya için yepyeni bir umut doğar… Belki birgün sığınaklarından çıkar insanlar…
Yeniden kurulur dostluktan bir çatı…
Şimdilik…
Herşey donsun kaskatı.."

Gökkuşağı usulca kayboldu…
Ve herşey kaskatı dondu…
Yalnızca o….
Ağır kanatlarıyla uzaklaşıyordu…
Şimdi yeni bir köprünün ucundaydı ötesi…

Sonsuzlukta dönmekten yorulan bir balerin…
Meraklı bir lunapark çocuğunu düşledi…

Sonraki

İlhan İrem Official Web