Paradoks
Her zaman varsın…
Mışsın… Caksın…
Bizimle…
Benimle…
Seninle ya da…
Hep varsın…
Birlikte öğrenmiştik ya,
Başlangıç ve son yok…
Tohumda ve kökte varsın…
Tam kurukafalar arınırken,
Öldürme
Sonsuz çocukluğumun
En güzel masallarını…
Uzaylıları..
Bilgelikleri belki…
Senin kırmızı soğanların vardır..
Acı-tatlı kıvrımların…
Kırmızı soğanları seviyorum ben…
Sarımsağı seviyorum…
Gözlerini…
Kaş'ı…
Yaşı…
Sen Alexandre seversin…
Sakın bensiz içme…
Yoksa karar veremezsin,
Sarımsaklar, soğanlarla
Gözlerin yaşararak beyazlanmanın
Nasıl bir duygu
Olduğuna…
Gizem yalnızca güzel bir kız adı olsun…
Bundan başka
Aramızdaki tüm gizemler
Sancı ve acı…
Hoş!..
Sen acılı Adana'da seversin…
Bütün bunlarda beni bul…
Ve bende kainatları…
Allahın ilk gülüşü
Dudaklarımda…
N'olur
Öldürme…
Birleştir benimkilerle…
Kara delikler çeker seni yoksa…
Ama bi yere varmaz…
Bizden başka kainat yok ki…
İstersen,
Git…
Ve yokluğunu gör…
Yokluklarda devinme çağın geçti küçüğüm…
Çünkü sen,
Her zaman varsın…
Mışsın…
Caksın…