Her özgürlük bir başkasının özgürlüğünün sınırında bitiyor. Herkes kendi sınırları içinde özgür. Sınır varsa özgürlüğün kenarlarında… Bu tarif ettiğim özgürlük müdür?

Birbirlerinden özgürlük sınırlarıyla ayrılmış "özgür" bireylerden oluşan toplumlar bir özgürlük ülkesi mi oluşturuyorlar?

Özgürlük, kendi özgürlük sınırları içinde özgür insanlar oluşan toplumlar için bile yetersiz bir kavram bence.

Özgürlük sınırsızlıktır. Sınır varsa özgürlük yoktur.

Bir başkasının özgürlük sınırı benim özgürlüğümün sınırları belirliyorsa… Ben özgür değilim. (İnsanların kendi özgürlük sınırları içinde özgür olamadıkları toplumları söz konusu bile etmiyorum.) "Özgürlük sınırsızlıktır" tarifinden yola çıkarsak, özgür insanlardan oluşan toplumlar bile aslında özgür değildir… Giderek, özgür ülkelerden oluşan dünya özgür değildir. Çünkü sınırlar var… Ve özgürlük sınırsızlıktır.

Diyelim ki, dünyadaki bütün sınırları kaldırdık, tek bir ülke oldu dünya. "Dünya Ülkesi" Yine özgürlüğe ulaşamayız. Çünkü insanların kendi özgürlüklerinin sınırları var. Ve özgürlük sınırsızlıktır. Ve dünya evrende atmosferle sınırlanmış bir gezegen… Sonsuzlukta ama sınırlı. Dünya gibi sonsuzlukta belirli sınırlar içinde yer alan herşey özgürlükten yoksundur. Çünkü "Özgürlük Sınırsızlıktır". Ve bu tarifle"özgürlük yoktur". Özgür olmak için önce yalnız olmalı, diyeceğim ama, zaten maddesel yapısıyla da yetmiyor.

Özgürlüğün bütün titreşimlerini benliğinde hissedebilmesi için önce yalnız olmalı insan. Ama daha önce, sonsuzluğun en uzak, en küçük zerresine bile korkmadan ve kolayca ulaşabilecek bir düşünce yapısı olmalı.

Düşleri, düşüncesi, yaratıcılığı sınırsız, sonsuzlukta yalnız bir insan özgürdür.

Özgürlük sınırsızlıktır! Sonsuzlukta evrensel yalnızlığa ulaşabilenler özgürdür.

Sonsuzluk sınırsızsa !?