Ne Dediler – Nilgün TAZBAZ

Bilinmeyen dergisi adına araştırmacı-gazeteci olarak gittiğim İlhan İrem'in evinden (istemeye istemeye) ayrılırken bir arkadaş bulmanın sevinci içindeydim.
Bir sanatçı olmaktan başka, insan şeklinde bir insan bulmanın sevinci… Sevgi ışınları yayan, enerji kaynağı bir insan. Gelişmiş bir ruh…
İlhan'ın öyküsünü büyük bir zevkle okudum… Derin düşünüş, ince espri, ve insanlık dolu bir kitap… Ağır dille yazılmış metafizik ve felsefe kitaplarından daha etkili… İlhan'ın kitabını okumak, hemen hemen İlhan'ı şahsen tanımak kadar güzel…
Hayatını metafizik ve parapsikoloji alanlarına adamış bir kişi olarak, bugüne kadar tüm öğrendiklerimi İlhan'ın öyküsünde buldum.
Durugörü (claırvoyance) yeteneği olan İlhan, spirituel bir yolculuğa çıkıyor bu öyküde. Reincarnation (reenkarnasyon), ölümden sonraki hayat, yeniden doğuş, ruh-madde ilişkisi, tanrı kavramı, evrensel yasalar, var olmanın amacı, ilahi plan son derece akıcı bir şekilde işlenmiş bu öyküde…
Kırmızı arabadaki ölüm, İlhan'ın kendisi için seçtiği ölüm. Ama "son" değil. Yukarıya doğru yükselen spiral bir daire tüm yaşamlar. Her ölüm yeni bir doğuşun, her doğuş yeni bir ölümünün başlangıcı.
Tanrı, sevgi, hoşgörü ve benlik kavramlarının özdeşleştirilmesi, sebep-sonuç yasasının kaçınılmaz bir adaletle işleyiş mekanizması, sevginin herşey olduğu, tekamül yasası doğal ve içtenlikle anlatılıyor bu kitapta…
Ben kimim? Niçin varım? Niçin yokum? Nereden geliyorum? Nereye gidiyorum?… Bu soruları kendilerine soranlar, düşünenler, şekilci dinlerden tatmin olmayıp bir arayış içinde olan tüm insan kardeşlere ışık tutacak bu kitabın bir klasik olacağına inanıyorum…
İlhan, bu bir masal mıydı?..

Nilgün TAZBAZ (Parapsikoloji Uzmanı)

Pencere… Köprü… Ve Ötesi… (Syf:118)