Yaşamda bir köprüdür, ölüm de… Bir yerlere doğru gidiyoruz… Ölümün sırları çözüldüğünde yeni bir köprüye varacağız. Ölüm yaşanacak… Ölümden sonrası yeni bir sır olacak… Yeni bir yaşam ya da yeni ber ölüm…

Aslında, sırlı köprülerden gelip, sırlı köprülere gidiyoruz… Ve ancak, bugün üzerinde yaşadığımız "dünya köprüsü"nü biliyoruz, anlayabiliyoruz…

Daracık bir düşünceyle, mezartaşımızdaki parantezde yer alan iki tarih arasına sıkıştırıvermişiz herşeyi… Neden parantezin solunda yer alan doğum tarihimiz bir başka alemdeki ölüm tarihimiz olmasın?.. Ya da bu dünyadaki ölüm tarihimiz bir başka köprüye… Bir başka yaşama ilk adım attığımız tarih olamaz mı?..

Bence insan gitgide kusursuzlaşan ruh ve madde yapısıyla sonsuza doğru uzanan köprülerden geçiyor…

Ve birgün bütün köprülerin ötesine vardığımız da, dünyadaki erdemsizliklerle nasıl boşuna zaman kaybettiğimizi hayal-meyal anımsayıp gülümseyeceğiz…

Belki de bazılarının söylediği gibi hiçbir yere varmayacak bu köprüler… Ama ölüm ötesini düşünmek yok olmanın çaresizliğini yendiği için bile güzel… Düşünmeye değer…