Dün,

Denizleri içerdim bir bakışta.

Köpükten atlarda kaygısız yolculuklar,

Dün…

 

Hangi tepenin gölgesindeydim ?

Hangi ışık engelleniyor ?

Nereden esiyor rüzgar ?

 

Dün,

Uçuşan tüylerde derin düşünceler.

Dün,

Yüreğimden tohumlar dökerdim.

Toprağa eğilmeden / bakmadan bulutlara,

                         Çiçek tarlaları sererdim toplu mezarlara.

 

Dün,

Tanrıyla koşut,

Ölü toprağını ıslatıp

Canlar eylerdim çamurdan.

 

Dün, odasında küçücük bir ozan

Kendi koridorlarımda kendime erdim.

 

 

O siyah kedi yaşıyor mu acaba ?

Erik baharlarındaki baykuş…

 

Ölmüşlerdir.

 

Aynı yerdeyiz yine

İçinden çıkılır şey değil, dün.

 

Gelen giden yok.

Duruyoruz sessizlik içinde

                              Bekliyoruz.

                              Büyüyerek.

 

Yarın mı  eksiliyor ?

Dün mü  çoğalıyor her an ?

 

Kırışıklara romans.

 

Beyaz dumanlar eski istasyonlarda

-Yaz düşleri özenle yerleştirilmiş çiçekli valizlere-

 

Kalış

Ve geçmişten / geçmişe yolculuk,

                                      gidişimiz.

 

Damdan dama atladı siyah kedi.

Işık olduğunu gördüm parmaklıklar ardından.

 

Tırnaklarımı, dişlerimi kainata döktüm

Kızdığınız korkusuzluk bundan.

 

Dün,

Hiç dün gibi geçmiyordu arşivlenenler.

Bugün de  öyle.

Bir yarında yaşıyoruz düne nazaran.

Dün oldu şu an.

 

 

Örümceğim ağını örüyor, herşeyden haberli

Derin bir gitar soloyla

Kuştüyü döşüyor kraliçe.

“Oyun Sürmeli” diyor

Gündüz / gece.

Gün ve gece de  yok, biliyorsun

Bir ışık işçiliğinin kuytusundayız.

 

Şimdi lir çalarım sana

Tanrılar diyarından.

Daha duyulmadık bir hastalıktan ölüveririm.

 

Kök meyvalı bir ağaç büyütüyoruz, sonsuza.