Bazı kavramlar hep geçmişi… Geçmiş günleri anımsatır… "Anne" deyince de çocukluk yalazı gibi ısıtıverir gözlerimizi…

Bugün "Anneler günü" , "Anne" diyeceğim ama sözetmeyeceğim geçmişten… Bugün anneler gibi görmeliyiz dünyayı… Çünkü onlar "Yavrum" deyince, geçmişi değil, bugünü yaşarlar hep…. Biz onların gözlerinin ufacık bebeği değilmiyiz hep?..

İki kanatlı kapısı var yuvalarımızın… Annemiz – babamız… Kardeşler-pencere… Akrabalar-kiremit, kapı mandalı..

İki kanadımız var hep, doğarken… Yaşarken… Annemiz ve babamız… Her zaman kolumuz kanadımız… Ve biri açık alsa, nasıl soğur, donuklaşır yuvamız…

Aslında iki dev kanatlı bir kapıyla açılır her uyanışa dünyamız… Kadınlar – Erkekler… Bugün kadınların günü…

Her ay yeni bir can yaratma hazırlığıyla acılar çeken… Toprağımız… Yaprağımız…. Rüzgarımız… Sıcağımız kadınlar…

Bir çiftçi – Toprak ilişkisi gizlenmiş doğanın düzenine…

BUGÜN TOPRAĞIMIZIN GÜNÜ… Bize çocuk… Bize sevgi… Bize can veren toprağımızın… Yalnız bugün değil, her zaman ihtimamla bakmalıyız KADINLARA…

Ve kadınlar-erkekler… Analar-çocuklar ayrılsa da, nasılsa birleşip yürüyeceğiz toprak ananın kucağından – Allah babanın yanına…