Ekranı hayal perdesine dönmüş siyah/beyaz televizyonundan hatırlıyorum onu… Hatta çok daha eskilerden… Onun ilk şarkıları ki, onlar "İll Arrivera", "Big Boss Man" gibi Fransızca/İngilizce sözlüydüler. Onun ilk şarkıları babaannemin çeyizlik radyosunun son çıkarttığı seslerdiler belki de…

 

Çocukluğumun bir yerinde dikkat kesildim bu adama… Kemençe ile gitarı karşılıklı oturtup "Dağlar Dağlar" demişti evrenselliğin doruklarına "Bismillah" deyip… Ama asıl yolculuğu Küheylan'la başlar… Koca Topcu'yu sırtına bindirdiği küheylanla…

 

İşte öyle bir şeyleri saymazsak, kanatlı atlar daha yüksek dağların yolunu tutmadan önce bir bir tamirci çırağı ile boğuşuyordu… Çırak ustalığı aramaya uzaklara gidince rahatladı, koşturduğu küheylanını Anadolu'nun çorak topraklarında…

 

Ne zaman ki, küheylandan inip bindi arkadaşı eşeğim sırtına, dolap beygirlerinin çanları çalmaya başladı usulca…

 

2023, Gülpembe, Aynalı kemer, bu eşekli çöl yolculuğunda birer vaha idiler… Ama ne yapsınki kızgın çöllerde tek başına, üstelik karşısında bedeviler…

 

Arabasını rengarenk mallarla dolduran çöl satıcıları gibi, hıyarlarla, yağlıboyalarla, nane-limonlarla kendince sürdürdü şaşırtıcı yolculuğu…

 

Otuz yıl… Dile bile kolay değil… Ve her şeyin sırrı otuz sene sonra bile anahtarı aramakta galiba…

 

Sevgili ağabeyim, senin anahtarın sarı çizmeli Mehmet Ağa'da. Git, bul, al… Sonra da gel birlikte seyredelim, Türkiye nerede?… Ve nerelere gelmiş söylediğin şarkılarla büyüyen çocuklar…

 

Bazılarına göre, gözlerinde hep iyi huylu bir tilkinin tavuğa acıdığı o son andaki bakışları vardır… Ve kendi güzel hayatını hep tavuğun hayatından çok sever… Yine bazılarına göre, AIDS'in bile ötesinde ışıklı, güzel bir dünya var… Ve o dünyanın 60'lı yıllarda atılan tohumlarında Barış Manço'nun da şarkıları var… Gerisi rota meselesi… Çıkış noktamız özgürlükse, kimse kimsenin yolculuğuna karışmasın… Ama, Big Brother'a küçük kardeş olarak uzaklardaki ışıklı noktaya!… Sağsalim varabilen insanların orada dümen suyuna gitmeyenleri bekleyeceklerini söylemeliyim…

 

Güzelliğini seyretmeye vakti olmayan bu güzelim insanı çook eskilerden beri severim ben…

 

Müzik tarihimize çok kalıcı çizgiler bırakacak şüphesiz… Ama bunca telaşa ne gerek varki, tarih süresiz…

 

İlhan İREM

HEY / 15 KASIM 1988